விதவைகள் மறுமணம் மற்றும் பெண் உரிமைகள் பற்றி பாரதியார்: ஓரு விவாதம்

விதவைகள் மறுமணம் செய்து கொள்வது பற்றிய விவாதத்தில் பாரதியின் பெயர் இடம் பெறாமல் போகுமா? அவ்விவாதத்தின் தொடர்ச்சியாகப் பெண்ணுரிமை பற்றிப் பாரதியின் கருத்துகளும் பேசப்பட்ட போது எழுத்தாளர் அம்பை பாரதி 'சக்ரவர்த்தினி' எனும் பத்திரிக்கையில் அரசியல் உரிமை கோரும் பெண்கள் "அழகற்றவர்கள், திருமணமாகாதவர்கள்" என்று குறிப்பிட்டதாகச் சொன்னார். இத்தகைய முரனையும் சேர்த்தே நாம் பாரதியை புரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்றார் அம்பை. பாரதியிடம் முரன் இருந்ததா என்பதையும் அது முரனா இல்லை ஒரு சறுக்கலா இல்லை ஒரு காலக்கட்டத்தில் சாதாரணமாகச் சொல்லப்பட்டதா என்பதைப் பார்ப்போமே.

சக்ரவர்த்தினி 

ஜெயமோகன் பெண் எழுத்தாளர்களை மிகக் கடுமையாக விமர்சித்து எழுதிய பதிவை எதிர்த்துத் 'தமிழ் இந்து'வில் "பெண் வெறுப்பு என்றொரு நீண்ட படலம்" என்ற தலைப்பிலான கட்டுரையில் அந்த மேற்கோளை அம்பை சுட்டியுள்ளார்.

"இந்த இலக்கிய நோக்கர்களைப் பொறுத்தவரை (அம்பை இங்கே குறிப்பிடுவது 'ஜெயமோகனைப் போன்ற' எனும் அர்த்தத்தில்) பெண்ணின் எழுத்தும் செயல்பாடும் ஒரு மன நொயின் கூறுகள். இத்தகைய சிந்தனை சமீபத்தில் ஏற்பட்டதல்ல. சக்ரவர்த்தினி பத்திரிக்கையில் பாரதியார் 1906-ல் பெண்கள் அரசியல் உரிமை கோருவதைப் பற்றி எழுதும் போது, இத்தகைய உரிமைகளைக் கோரும் பெண்கள் அழகற்றவர்கள், திருமணமாகதவர்கள் என்று குறிப்பிடுகிறார். ஒரு முறை தி. ஜானகிராமனின் கதை ஒன்றைக் குறித்துக் குகப்ரியை விமர்சித்த போது, "குகப்ரியை மாமி மடியாக எழுதுபவர்" என்று தி.ஜானகிராமன் பதிலளித்தார் என்று குகப்ரியை என்னிடம் குறிப்பிட்டதுண்டு"
பெண்கள் எழுதுவதை மன நோயின் வெளிப்பாடாக ஆண்கள் பார்க்கிறார்கள் என்று சொல்லி, பாரதியை மேற்கோள் காட்டி அதன் பின் தி.ஜா மிக நக்கலாகவும் சீண்டலாகவும் ஒரு பெண் எழுத்தாளரைப் பற்றிக் குறிப்பிட்டதையும் வைத்து முடிக்கும் போது நமக்குப் பாரதி என்னமோ 'நிழல் நிஜமாகிறது' படத்தில் கமல் வரும் ஆணாதிக்கப் பாத்திரம் போல் தெரிகிறார். போதாதற்குக் கட்டுரையின் தலைப்போ "பெண் வெறுப்பு என்றொரு நீண்ட படலம்". மிகத் துரதிர்ஷ்டமான சித்தரிப்பு. மேலே செல்வதற்கு முன், பாரதி அப்படி எழுதியிருக்கிறார் என்பது உண்மை.

'சக்ரவர்த்தினி' பத்திரிக்கையின் அட்டைப் படம் வலப்புறம் கீழே "C. Subramania Bharathi, Editor" (பட உதவி காலச்சுவடு கட்டுரை http://www.kalachuvadu.com/archives/issue-206/உவே-சாமிநாதையரைப்-பாராட்டிய-பாரதி-பாடல்-புதிய-ஆதாரங்கள் )

முதலில் 'சக்ரவர்த்தினி' பத்திரிக்கையின் வரலாறே ஆச்சர்யமானது. ரா.அ. பத்நாபனின் 'சித்திர பாரதி' அவ்வரலாற்றைத் தருகிறது, சற்றே. "தமிழ் நாட்டு மாதர்களின் அபிவிருத்தியே நோக்கமாக வெளியிடப்படும் மாதாந்திரப் பத்திரிக்கை" என்ற பேனரோடு தலைப்பிட்டு வைத்யநாத ஐயர் வெளியிட சி. சுப்ரமணிய பாரதி ஆசிரியராக 1905 ஆகஸ்டு முதல் வெளிவந்தது. இதில் என்ன புரட்சி? பெண்களுக்கான பத்திரிக்கையை ஆண்கள் வெளிக்கொணர்ந்து ஆண்கள், குறிப்பாகப் பாரதியே, கட்டுரைகள் எழுதுவது பெண்ணியமா எனக் கேட்பது அறிவிலித்தனம். வரலாற்றில் எல்லா வகையான புரட்சியும் சமூக மற்றும் கல்வி அந்தஸ்த்தில் மற்றவர்களை விட உயரிய நிலையில் இருப்பவர்கள் தான் ஆரம்பப் புள்ளியாக இருந்திருக்கிறார்கள். கார்ல் மார்க்ஸும் எங்கெல்ஸும் தொழிலாளிகள் அல்ல. வைதிக மரபு, மரபு சார்ந்த குலத்தில் பிறந்தவர்கள் மரபை மீறும் சீர்திருத்தத்திற்கு அடி கோலினார்கள் என்பது கவனிக்க வேண்டியது. மேலுள்ள படத்தில் ஒரேயொரு கட்டுரை ஒரு பெண்ணால் எழுதப்பட்டது. ஆர். எஸ். சுப்புலட்சுமி என்பவர் 'பார்வதி சோபனம்' எனும் கட்டுரையை எழுதியுள்ளார். அவர் யார் என்று நான் தேடிய போது விக்கிப்பீடியா மிக ஆச்சர்யமான தகவல்களைத் தந்தது.

ஆர். எஸ். சுப்புலக்‌ஷ்மி பிராமணக் குடும்பத்தில் பிறந்து இளம் விதவையானவர். பின் சென்னை பிரெஸிடென்ஸி கல்லூரியில் 1911-இல் படித்துப் பட்டம் பெற்ற முதல் இந்துப் பெண்மணி. விதவைகளுக்காகச் 'சாரதா இல்லம்' நிறுவி நிர்வகித்தார். 1906-இல், அவர் பட்டம் பெறுவதற்கு முன்பே, அவரின் எழுத்துக்கு ஓர் மேடையாகப் பாரதியின் சக்ரவர்த்தினி இருந்திருக்கிறது. அன்றைய பிராமணச் சமூகத்தில் இது மிகப் பெரிய புரட்சி. இதே காலத்தில் தான் முத்துலெட்சுமி ரெட்டி முதல் பெண் மருத்துவரானார். 1930-இல் தேவதாசி ஒழிப்பு மசோதாவை முத்துலெட்சுமி கொண்டு வர முணைந்த போது தமிழ் நாடு காங்கிரஸின் மூத்த தலைவரும் பிராமணருமான சத்தியமூர்த்தித் தேவதாசி முறை இந்துக் கலாசாரத்தில் முக்கியமானது என்று வாதிட்டது அக்காலத்தில் பாரதி போன்றோருக்கான எதிர் அணியின் வலுவுக்குச் சான்று.

சக்ரவர்த்தினியும் ஓரு வாசகியின் புகாரும் பாரதியின் பதிலும் 

இந்தியர்கள் இந்திய ஞானியர், தத்துவ மேதைகள் குறித்துக் கிறிஸ்தவ மதக் குருமார் மற்றும் அவர்கள் நடத்தும் கல்விநிலயங்களில் நடக்கும் பிரச்சாரங்களில் மயங்கி இந்திய மரபுகளைக் குறித்து ஏளனமான எண்ணங்களை வளர்த்துக் கொள்கிறார்கள் என்ற எண்ணம் பாரதிக்கு இருந்தது. அதைக் களையும் பொருட்டு இந்திய ஞான மரபு, விவேகாநந்தர், இராமகிருஷ்ணர் ஆகியோர் பற்றித் தான் பணிபுரிந்தப் பத்திரிக்கைகளில் எழுதி வந்தார். அவ்வண்ணமே சகர்வர்த்தினியிலும் பாரதி எழுதினார்.

ஒரு வாசகி, "ஐயா, உமது சக்ரவர்த்தினிப் பத்திரிக்கை அத்தனை ரஸமில்லை. இன்னும் எத்தனை காலம் விவேகாநந்தரைப் பற்றி எழுதிக் கொண்டே போகப் போகிறீர்? பத்திரிக்கையின் வெளிபுறத்திலே தடித்த எழுத்துக்களில் 'பெண்களின் அபிவிருத்தியின் பொருட்டாக' என்று எழுதி விட்டீர்; உள்ளே விவேகாநந்தர் சந்நியாசம் வாங்கிக் கொண்ட விஷயம், புத்தர் ராஜாங்கத்தை விட்டுவிட்டு பிச்சைக்குப் புறப்பட்ட விஷயம்- இதையெல்லாம் எழுதிக் கொண்டிருந்தால் இதனால் பெண்களுக்கென்ன அப்விருத்தி ஏற்படும்" என்று பாரதியிடம் நேரில் கேட்டார். அப்பெண்மணியைப் பாரதி "மிகுந்த கல்வியில்லாவிடினும் கூர்மையான அறிவு கொண்ட பெண்மணி" என்று அறிமுகம் செய்கிறார்.

முதலில் தன் முயற்சிப் பாராட்டப்படவில்லையே என்று தோன்றினாலும், "மேற்படி மாது சொன்னது சரி. நான் செய்தது பிழை" என்று ஒப்புக் கொள்கிறார் பாரதி. தமிழ் நாட்டுப் பெண்களிடையே படிப்பறிவு அதிகமில்லாததால் தன் பத்திரிக்கையின் கட்டுரைகளை ஆண்கள் படித்து "அதன் மூலமாகப் பெண்களை அபிவிருத்தி செய்விக்க" வேண்டுமென்றத் தன் நோக்கம் தவறென்று தெளிந்து, படிப்பறிவு உள்ள ஆண்களுக்கு வேறெங்கும் கிடைக்காத எந்தத் தகவலும் தன் பத்திரிக்கையில் இல்லை என்பதையும் வெளிப்படையாக ஒப்புக் கொண்டு, "இந்த நிமிஷமே மாதர்களுக்கு அர்த்தமாகக் கூடிய விஷயங்களை, அவர்களுக்கு அர்த்தமாகக் கூடிய நடையிலேயே எழுத ஆரம்பிக்க வேண்டுமென்று நிச்சயித்துவிட்டேன்" என்று உறுதியளித்துப் பின் "ஸ்பெயின் ராஜாவின் விவாகச் சமயத்திலே வெடிகுண்டு விபத்து" எனும் கட்டுரையைத் தருகிறார்.

சாதாரண வாசகி ஒருவரின் புகாரை கருத்தில் கொண்டு அதை வெளிப்படையாகத் தன் பத்திரிக்கையிலும் வெளியிட்டுத் தன் தரப்புத் தவறு என்றும் ஒப்புக் கொண்டு தன் வழியை மாற்றிக் கொள்ளும் ஆண் பத்திரிக்கை ஆசிரியர்கள் இருபதாம் நூற்றாண்டிலும் தமிழகத்தில் இல்லை.

கவனிக்கவும் பாரதிக்கு அப்போது வயது வெறும் 23-24. 2017-இல் 24 வயது தமிழ் நாட்டு ஆண்கள் பாரதியின் விவேகத்தில் கிஞ்சித்தாவது கைக் கொண்டிருந்தால் தற்காலத் தமிழ் பெண்கள் இன்னும் பாதுகாப்பாக இருப்பார்கள்.

யதுகிரி அம்மாளின் நினைவோடை: 

இந்தியா பத்திரிக்கையின் அதிபரும் பாரதியின் நண்பருமான மண்டையம் ஸ்ரீநிவாஸாச்சார்யாரின் மகள் யதுகிரி, பாரதியும் அவர் குடும்பத்தாரும் புதுவையில் அடைக்கலம் புகுந்த போது, சிறுமி. பாரதியின் அன்புக்கு மிகவும் பாத்திரமான யதுகிரி 1939-இல் எழுதி 19540இல் வெளியிட்ட 'பாரதி நினைவுகள்' புத்தகத்தின் சில வரிகளை வைத்துப் பாரதியை விமர்சிப்போர் உண்டு.

யதுகிரி எழுதியது ஒரு சிறுமி பின்நாளில் மகாகவி என்று கொண்டாடப்பட்டவரோடு பழகக் கிடைத்த சில வருடங்கள் பற்றிய நினைவுத் தொகுப்பு. அவ்வளவு தான் அதற்கு மதிப்பு. அவர் சிறுமியாக இருந்த போது பாரதியோடு சமமாகக் குழைந்தகளுக்கே உரித்தான உரிமை எடுத்துக் கொள்வதைச் செய்து வாதிட்டதை நினைவாக எழுதும் போது வந்து விழுந்த சில வரிகள் தான் இன்று மேற்கோள் காட்டப்படுகின்றன.

பாரதிக்கும் செல்லம்மாவுக்கும் வந்த சச்சரவுகள், யதுகிரியின் நூலில் இருக்கும் செய்திகளை வைத்துப் பார்த்தால், மிகச் சாதாரணமான லௌகீக காரணங்களுக்காக ஏற்படுபவை. அந்தச் சச்சரவுகளில் நுழைந்த யதுகிரி துடுக்காகப் பாரதியிடம் கேட்கிறார், "நீர் பாட்டில் பெண் விடுதலையைக் கொண்டாடுகிறேன் என்று பெண்டாட்டியோடு சண்டை போட்டால் என்ன பிரயோசனம்" என்று வினவுகிறார். 'தலையில் துணி போட்டுக் கொண்டு' போவேன் என்று சினந்து சொன்ன பாரதியிடம் தானும் அப்படிச் செல்லலாமே என்ற செல்லம்மாவை பாரதி கடிந்து கொள்ள, யதுகிரி "உம்மைப் போலத் தானே செல்லம்மாவும்? ஏன் போக முடியாது? அங்கு விடுதலை இல்லையா?" என்று கேட்கிறார்.

சண்டையின் முகாந்திரம் செல்லம்மாள் பாரதியை பத்திரிக்கைக்கு எழுதி அனுப்ப வேண்டிய கட்டுரையை எழுதி அனுப்பத் தூண்டியதில் ஆரம்பித்தது. குழந்தையிடம் இருவரும் முறையிட்டப் பின் மனம் லேசாகி எல்லோரும் கடற்கரைக்குச் செல்கிறார்கள் அப்போது பாரதி யதுகிரியிடம் சொல்கிறார்: "பொறுப்புத் தெரியாமல் இருந்தால் பொறுப்பை வற்புறுத்திக் காட்ட வேண்டும். நிர்பந்தம் செய்யக் கூடாது. ஆனால் செல்லம்மா சொல்லியது சரி. என் கவிதையின் பைத்தியம் என்னை இழுத்துச் சென்றது. அந்தச் சூட்டில் இரண்டு பேச்சு நடந்தது. வீட்டில் தங்கக் கிளிகள் போல் குழந்தைகள். ஆனால் நாம் கொடுத்து வைக்கவில்லை. அவைகளுக்குத் தங்கத்தால் கவசம் பண்ணிப் போடலாம். புலவர் வறுமை புராணப் பிரசித்தம்....தலைவிக்கு வேண்டியது பணம். பணம் இருந்து விட்டால் என் செல்லம்மா உலகத்தையே ஆண்டு விடுவாள். அது இல்லாததால் என்னைக் கட்டுப் படுத்துகிறாள்; கேட்கிறாள்; சண்டை பிடிக்கிறாள்....என் செல்லம்மா முக்கியப் பிராணன்! என் செல்வம்! எல்லாம் எனக்கு அவள் தான். அவள் பாக்கியலக்‌ஷ்மி!"

புதுவை வாசத்தின் போது பாரதி போதைக்கு அடிமையானார், திடீரென்று மௌன விரதம் அனுஷ்டிக்க ஆரம்பித்தார். இவையெல்லாம் செல்லாமாவுக்குத் துயரம் அளித்தன. எல்லாக் கணவன் மனைவியும் ஒவ்வொரு காரணத்தால் பரஸ்பரம் இம்சிப்பது ஆதாம்-ஏவாள் காலம் முதல் வழக்கம். பாரதியின் மௌன விரதத்தால் மனம் வெதும்பிய செல்லம்மா யதுகிரியிடம் முறையிடுகிறார். பாரதியோ செய்வி சாய்ப்பதாயில்லை. யதுகிரி, "பாரதி வாயால் பெண்கள் சுதந்திரம் பாடினாரே ஒழியச் செல்லம்மாவைத் தம் நோக்கத்தின் படியே தான் நடக்கும்படி செய்தார். செல்லம்மா தமதிஷ்டப்படி நடப்பது வெகு அபூர்வமே" என்கிறார் அந்தச் சர்ச்சையை முன் வைத்து.

அடுத்தப் பத்தியிலேயே யதுகிரி "ஒரு தரம் நாற்பது நாள் விரதம் இருந்து கவிதைகள் செய்தார். அது தான் 'பாரதி அறுபத்தாறு' என்ற பெயரில் இப்போது உலவுகிறது. இன்று அதைப் படித்தால் அன்று அவர் அதைச் செய்ய எவ்வளவு தவம் செய்திருக்க வேண்டும் என்பது விளங்குகிறது". பாரதி கவி சிரேஷ்டன் அவனைச் சராசரிகளுக்கான அளவுகோல் கொண்டு அளக்கக் கூடாது. மேலும் அவன் கொண்ட கருத்துக்கும் அவன் வாழ்ந்த வாழ்க்கைக்கும் அதிகத் தூரமில்லை, முரன்களுமில்லை.

பாரதி சீர்த்திருத்தவாதி, பூணூல் அணியாமல் 'நான் சூத்திரன்' என்றவன், செல்லம்மாவின் விருப்பத்துக்கு மாறாகத் தன் பெண்கள் ருதுவான பின் தான் மணம் முடிக்க வேண்டும் என்றவன். செல்லம்மா எழுத்தறிவில்லாத பிராமணப் பெண் பாரதி கற்றறிந்தவன், தன் மரபார்ந்த தளைகளைத் தகர்த்து புதிய சமதர்ம வாழ்வை நோக்கிச் சென்றவன் இந்தப் பின்னனியில் காந்தி-கஸ்தூர்பா, நேரு-கமலா ஆகியோரையும் ஒப்பிடல் அவசியம். தாகூர் தன் பெண்ணைச் சிறு வயதிலேயே மணம் முடித்தார் என்பதும் நினைவில் கொள்வது அவசியம். பாரதியிடம் முரண் இருந்ததா என்பதை அவன் மனைவியை நடத்தியதை விடத் தன் மகள்கள் மற்றும் யதுகிரியை நடத்திய விதத்தை வைத்து அளக்கலாம்.

யதுகிரிக்கு திருமணத்தின் முன் சொன்ன ஆலோசனை: 

யதுகிரிக்கு வரன் பார்க்கிறார்கள் என்றவுடன் அவருக்குச் சில புத்திமதிகளைப் பாரதி சொல்கிறார், அதிலிருந்து சில பகுதிகள், "முக்கியமாகக் கூச்சம், வெட்கம் இரண்டும் அநாவசியமான சரக்குகள்.....புக்ககத்திற்குப் போனாலும் தைரியமாக இரு. பயப்படாதே. ஒட்டுக் கேட்காதே. ப்றர் கடிதங்களை உடைத்துப் பார்க்காதே. மனத்தில் உள்ளதை நேரில் சொல்லிவிடு...உன்னை விலைக் கொடுத்து அவர்கள் வாங்கவில்லை...படிப்பை விடாதே. கேவலம் அடிமைத்தனத்திற்கு ஒத்துக் கொள்ளாதே. உனக்கு உரிமை உண்டு. புத்தி உண்டு. ஸ்வதந்திரம் உண்டு. தலை நிமிர்ந்து நட. இயற்கையைக் கண் குளிரப் பார். நேர்ப் பார்வையில் பார். கடைக் கண் பார்வையில் பார்க்கத் தகுந்தவன் கணவன் ஒருவனே....நிமிர்ந்து உட்கார். பேசுவதை ஸ்பஷ்டமாகப் பேசு. தைரியமாகப் பேசு".

பாரதியின் அநேகப் பாடல்களில் இருக்கும் அதே கருத்துகள் தான். துளியும் முரன் இல்லை. இன்றைக்கும் எந்தத் தகப்பனும் தன் பெண்ணுக்குச் சொல்லக் கூடியவை இவை. இது என்ன பெண்ணுக்கு மட்டும் ஆலோசனையா என்பவர்கள் பாரதியைச் சுற்றிப் பெண் குழந்தைகள் தாம் இருந்தன என்பதை மறந்து விடக் கூடாது. இந்த அறிவுரையின் இடையே ஆண்களை இடித்துரைத்திருப்பார். ஓர் ஆண் பிள்ளைக்குப் புத்திச் சொல்லும் வாய்ப்பு அமைந்திருந்தால் நிச்சயம் பாரதி வேறு மாதிரிப் பேசியிருப்பார்.

'நிமிர்ந்த நன்னடை, நேர்க் கொண்ட பார்வை, திமிர்ந்த ஞானச் செறுக்கு', 'நாணும் அச்சமும் நாய்கட்கு வேண்டுமாம்' என்று கவிதைகளில் சொன்னதைத் தான் யதுகிரிக்குச் சொல்லியிருக்கிறான் பாரதி.

தங்கம்மாள் பாரதி: 

ஒரு ஆண் பெண்களுக்குப் புத்திமதிச் சொல்வது இன்றைய பெண்ணியவாதிகளுக்கு நகைப்பாகவும் மேட்டிமைத் தனமாகவும் தெரியலாம். தங்கம்மாள் பாரதி எழுதிய "பாரதியும் கவிதையும்" நூலில் பாரதி சொல்கிறான் "நீ ஒரு புருஷன் தானே, உன்னால் எங்கனம் ஸ்திரீகளின் இயல்பை அறிய முடியும்? என்று நீ கேட்கலாம். எனக்குப் பெண்கள் முன்னேற்றாத்தில் விசேஷ சிரத்தை யிருப்பதற்குக் காரணத்தையும் கூறுகிறேன், கேள்".

"ஒரு நாள் ஒரு கனவு கண்டேன். என் உடம்பும் பெண்ணூருவாக மாறியது. எங்குப் பார்த்தாலும் பெண்கள் படுந் துயரம் என்னைத் திகிலுறச் செய்தது. கல்வியறிவில்லாமல் பெண்கள் கடுந்துயரில் அகப்பட்டு உழன்றனர்.....ஆதலால் வருங்காலச் சந்ததிக்காகவும், முதலில் நமது ஸ்திரீகளுக்குக் கல்வியளிக்க வேண்டும். அறிவுத் தெளிந்தால் உடனே அவர்களைப் பிடித்திருக்கும் அஞ்ஞானம் நீங்கும்....வேதகாலத்துப் பெண்களைப் போல வாழ்வார்கள்". பெண்கள் முன்னேற்றாம் பற்றிய ஒவ்வொரு கட்டுரையிலும் பாரதி மீண்டும், மீண்டும் சொல்வது பெண்கள் கல்வி அறிவுப் பெற வேண்டும் என்பதைத் தான். விடுதலை என்பது யாரும் கொடுத்துப் பெறுவதல்ல என்பதையும் சொல்லி கல்வியறிவு பெற்ற பெண்கள் அதைத் தாமே தேடிக் கொள்ள வேண்டும் என்கிறார்.

13 வயதே ஆன தங்கம்மாள் ஓர் உறையாற்றியிருக்கிறார், அநேகமாகப் பாரதி எழுதிக் கொடுத்த உரை. காந்தியின் சத்யாகிரஹ பாணியைப் பின்பற்றிப் பெண்கள் ஆண்கள் தங்களைச் சமத்துவமாக நடத்தினால் ஒழிய அவர்களுடன் வாழ மாட்டோம் என்பதைத் தெளிவுறச் சொல்ல வேண்டும், சமத்துவம் கிடைக்காத பட்சத்தில் காந்திய வழியில், "உனக்குச் சோறு போட மாட்டேன். நீ அடித்துத் தள்ளீனால் ரஸ்தாவில் கிடந்து சாவேன்" என்று போராடச் சொல்கிறார். இன்று இது நகைப்பாகத் தோன்றலாம் ஆனால் 1918-இல் ஒரு பதின்ம வயது சிறுமி மேடையேறி இதைச் சொல்வதற்கு அவளுக்கும் அதை விட அவள் தந்தைக்கும் தைரியம் வேண்டும். பிராமணரல்லாதாரோடு உணவுண்டார் என்பதற்காகவே கடயத்தில் ஊரைவிட்டுச் சோறில்லாமல் விலக்கி வைக்கப்பட்டார் பாரதி என்பதை இங்கே சொல்ல வேண்டும்.

பெண் விடுதலைக்கான ஆரம்பப் படிகளும் யதுகிரியிடம் பாரதி சொன்ன ரயில் பிரயாணிக் கதையும்: 

1918-இல் எழுதிய கட்டுரையில் 'பெண் விடுதலைக்கான ஆரம்பப் படிகள்' என்று பாரதி பட்டியலிடுவன: சொத்துரிமை, ருதுவான பின் தான் திருமணம், விவாகத்தில் சுதந்திரம், தனித்து வாழும் சுதந்திரம், பிற ஆடவருடன் உரையாடும் சுதந்திரம், உயர்தரக் கல்வி, அரசாட்சியில் பங்கு, அன்னி பெஸண்டைப் போல் தலைமை வகிக்க ராஜரிக உரிமை. "ஸ்திரீகளை மிருகங்களாக வைத்து நாம் மாத்திரம் மஹ ரிஷிகளாக முயலுதல் மூடத்தனம்" என்று அக்கட்டுரை முடிகிறது.

யதுகிரியிடம் தான் ரயிலில் சந்தித்த கணவன் மனைவி பற்றிப் பாரதி சொல்கிறார். கணவன் முன் பேசா மடந்தையாக இருந்த பெண் கணவன் அகன்றதும் பாரதியிடம் பேச்சுக் கொடுத்தாள், பின் கணவன் வந்ததும் மீண்டும் மௌனம். அந்நிகழ்வைச் சொல்லி ஏன் இந்தப் பித்தலாட்டம் பிற ஆடவனுடன் பேசினால் என்ன என்று பாரதி கொதித்தார்.

பாரதியின் கவிதைகளில் அவர் பெண்கள் பற்றிச் சொன்னதற்கும், கட்டுரைகளில் எழுதியதற்கும், தனி வாழ்வில் தன்னைச் சுற்றி வளர்ந்தப் பெண் குழந்தைகளை அவர் நடத்திய விதமும் அவர்களுக்குச் சொன்ன அறிவுரையும் ஒரே நேர்க் கோட்டில் தான் பயணிக்கின்றன.

விதவைகள் விவாகம் சம்பந்தமாகக் காந்தியையும் விவேகாநந்தரையும் மறுத்த பாரதி:

தாம் மிகவும் மதித்த காந்தியையும் விவேகாநந்தரையும் மிகத் தீர்க்கமாகப் பாரதி மறுத்து எழுதியது வதவைகள் மறுமணம் குறித்துத் தான்.

காந்தி விதவைகள் மறுமணம் குறித்து எழுதும் போது வயது முதிர்ந்த ஆண்களே மனைவியை இழந்தவர்கள் அவர்கள் மறு மணம் செய்யாமல் இருந்தால் அவர்களால் மணக்கப்பட இருக்கும் இளம் பெண்கள், இளம் பெண்களாக இருப்பதாலேயே, விதவைகள் ஆகாமல் இருக்கக் கூடும் எனும் அர்த்தத்தில் எழுத, சரியாகச் சொன்னால் காந்திச் சொன்னதுக்கு அது தான் அர்த்தம் என்கிறார் பாரதி, பாரதி அதைத் திட்டவட்டமாக மறுக்கிறார்.

ஆணோ, பெண்ணோ, வயது முதிர்ந்துவிட்டது என்பதற்காக "போக விருப்பமும் போக சக்தியும் இல்லாமற் போகும்படி கடவுள் விதிக்கவில்லை" என்கிறார் காட்டமாக. "ஸ்ரீமான் காந்தி சொல்லும் உபாயம் நியாய விரோதமானது; சாத்தியப்படாதது; பயனற்றது" என்கிறார் தீர்மானமாக. மேலும் "விதவைகள் எந்தப் பிராயத்திலும் தமது பிராயத்துக்குத் தகுந்த புருஷரை புனர் விவாகம் செய்து கொள்ளலாம்" என்கிற தைரியத்தைச் சமூகம் அளிக்க வேண்டும் என்கிறார்.

விவேகாநந்தரின் மீது பெருமதிப்பு வைத்திருந்தார் பாரதி ஆனால் விவேகாநந்தர் துறவு மார்க்கம் மேற்கொண்டதால் திருமணம் பற்றியும் விதவைகளின் நிலைப் பற்றியும் கொண்டிருந்த கருத்துகளைத் தாட்சண்யமின்றி நிராகரித்துள்ளார்.

மேல் ஜாதியினருக்குள் விதவைகள் மறுமணம் என்பது நடக்காததற்கு அவர்களிடையே, ஜன ஸங்கையின் (census) படி, ஆண்கள் எண்ணிக்கைக் குறைவாதலால் என்று விவேகாநந்தர் ஒரு கடிதத்தில் குறிப்பிட பாரதி விதவைகள் மறுமணம் செய்யக் கூடாதென்ற வழக்கங்கள் உருவான போது 'census' எடுக்கும் வழக்கமில்லையென்றும், "ஜன ஸங்கையா ஸ்திரீகளுடைய ஆபரண்க்களஒ கழற்றி அவர்களுடைய தலையைச் சிரக்க வேண்டுமென்று சொல்லிற்று? ஜன ஸங்கையா விதவைகள் ஒரு நேரந்தான் சாப்பிடலாமென்று விதித்தது?" என்று காட்டமாகவே எழுதுகிறார்.

கைம்பெண் என்பவர்கள் "கணவர்களையிழந்தார்களே யன்றி, உடம்பை இழக்கவில்லை; ஐம்புலன்களை இழக்கவில்லை; உணர்வை இழக்கவில்லை. காம விருப்பத்தை இழக்கவில்லை. காமக் கருவிகளை இழக்கவில்லை. அவர்கள் கல்லாய் விடவில்லை" என்று காந்திக்கு சொன்ன மறுப்பை மீண்டும் ஆணித்தரமாகப் பதிவுச் செய்கிறார். பாரதியைப் படிக்கும் போது வியக்க வைப்பது இந்தத் தெளிவும் முன்னுக்குப் பின் முரனாகப் பேசாததும் தான்.

பெண்களை மேற்கத்திய நாகரீகத்தையும் ஏற்கச் சொன்ன பாரதி. ஔவையைக் கொண்டாடுதல். 

மேற்கத்திய நாக்ரீகத்தின் ஊடுறுவலைக் கண்டு அச்சம் கொண்ட பலரும் கிராப் வைத்துக் கொள்ளிதல், உடையலங்காரம் இவை நீங்கலாகச் சிலதை ஏற்கலாம் என்பதைப் பாரதி நாகரீகம் என்பது "ஸ்தூல வஸ்து" அன்று "துண்டு துண்டாக வகுக்கவும் வேண்டிய அம்சங்களை எடுத்துக் கொள்ளவும்". "புற ஆசாரங்களைப் பாதுகாக்கும் விஷயத்தில் நமது தேசத்து மாதர் மித மிஞ்சிய கவலை செலுத்துவதை மாற்ற வேண்டுமென்ற நோக்கம்" என்று தெளிவாகச் சொல்லி "ஐரோப்பிய நாகரிகத்தின் கலப்பிலிருந்து ஹிந்து தர்மம் தன் உண்மை யியல்பு மாறாதிருப்பது மட்டுமேயன்றி முன்னைக் காட்டிலும் அதிகச் சக்தியும் ஒளியும் பெற்று விளங்குகிறது. இந்த விஷயத்தை நம்முடைய மாதர்கள் நன்றாக உணர்ந்து கொண்டாலன்றி, இவர்களுடைய ஸ்வதர்ம ரக்‌ஷணம் நன்கு நடைபெறாது" என்கிறான் எட்டுத் திக்கும் சென்று அறிவுச் செல்வங்களைச் சேகரித்துத் தமிழ்த் தாயிடம் சமர்ப்பிக்கச் சொன்னவன்.

இங்கிலாந்தில் சம உரிமைக் கோரும் பெண்களிடம் அதை மறுக்கும் ஆண்கள் "பெண்களிடையே ஷேக்ஸ்பியர் போன்ற மேதை உண்டா" எனக் கேட்கிறார்கள் என்றும் அப்படியொரு கேள்வி தமிழ் நாட்டில் கேட்கப்பட்டால் "ஔவையாரைப்போல் கவிதையும் சாஸ்திரமும் செய்யக் கூடிய ஓராண் மகன் இங்குப் பிறந்திருக்கிறானா" என்று மறுமொழிச் சொல்லலாம் என்றும் ஔவையைக் 'கவியரசி' என்று கொண்டாடுகிறான்.

பெண்களுக்கு எழுதும் கட்டுரைகளில் பெண்களின் சாதனைகளையும் பெண்கள் முன்னின்று நடத்தும் உரிமைப் போராட்டங்களையும் தவறாது பாரதி முன்னிலைப் படுத்தியிருக்கிறான்.

இந்தியர்கள் வெளிநாடுகளில் பிரபலமாவது இந்தியாவுக்குப் பெருமை சேர்ப்பது என்றும் அப்படிப் புகழ்பெற்றவர்களை இந்தியர்களும் உவப்பாகக் கொண்டாடுகிறார்கள் என்று சொல்லி அப்படிப் புகழ்பெற்ற ஆண்களைப் போல் புகழைடந்த பெண்களையும், சரோஜினி நாயுடு உட்பட, பட்டியலிட்டு "இங்கனம், தமிழ் மாதர்களிலும் பலர் மேல்நாடுகளுக்குச் சென்று புகழ் பெற்று மீள்வராயின்" அது இங்குள்ள பெண்களின் மதிப்புயர உதவுமென்கிறார். "ஔவையார் பிறந்து வாழ்ந்த தமிழ்நாட்டு மாதருக்கு அறிவுப் பயிற்சி கஷ்டமாகுமா" என்றும் தைரியமூட்டுகிறார்.

1920-இல் அதை எழுதிய போது தாகூருக்கு தகுதிக்கு மீறி நொபல் பரிசுக் கிடைத்ததாகவும் அது மட்டும் தனக்குக் கிடைத்துவிட்டால் தன் தரித்திர வாழ்வுக்கு ஒரு முடிவு வருமென்று பாரதி நம்பிய காலம். தாகூரின் கவித்திறம் பற்றிக் கறாராகக் கருத்துச் சொன்ன பாரதி சரோஜினி நாயுடுவின் கவித் திறம் பற்றியோ அவர் அடைந்த புகழ் பற்றியோ அசூயைக் கொள்ளாமல் பெண்களுக்கு உதாரணமாகக் காட்டுகிறான். உலகம் சுற்றிய செல்வந்தரும் வங்கத்தின் சீர்த்திருத்த சூழலின் மையத்தில் வளர்ந்தவருமான தாகூர் பெண்களைப் பற்றி மிகச் சம்பிரதாயமான பிற்போக்கு எண்ணங்களைத் தான் கொண்டிருந்தார் தன் பெண்ணுக்கு, ஏழை பாரதியைப் போல் அல்லாது, குழந்தைப் பருவத்திலேயே மணம் முடித்தார்.

பாரதியும் செல்லம்மாவும்: 

தன் மகன் தந்தையைப் போல் மேதையாக இல்லாமல் சாதாரண மனிதனாக வளர்ந்தால் போதும் என்று ஷெல்லியின் மனைவி சொன்னாராம் ஏனெனில் ஷெல்லி தன் வாழ்வில் அவர் தாயையும், மனைவியையும், சுற்றத்தாரையும் அவ்வளவு இம்சித்திருந்தார் என்கிறார் 'இண்டெலெக்சுவல்ஸ்' எனும் நூலாசிரியர் பால் ஜான்சன். ஜான்சன் டால்ஸ்டாய், ஹெமிங்வே, ரஸ்ஸல், ரூஸோ, ஷெல்லி என்று பலரின் வாழ்க்கையில் இருந்தத் தனிப்பட்ட பலவீணங்களையும் அவர்கள் கொண்டிருந்த நம்பிக்கைகளுக்கு அவர்கள் வாழ்ந்த வாழ்க்கைக்குமான முரன்களைச் சொல்லி 'இவர்களோ மனித சமூகத்தின் ஆசான்களாக இருக்க யோக்யதையுள்ளவர்கள்' என்று முடித்திருப்பார்.

1951-இல் வானொலிக்கு அளித்த பேட்டியில் செல்லம்மா "உலகத்தோடொட்டி வாழ வகை அறியாத கணவருடன் அமர வாழ்வு வாழ்ந்தேன் என்றால் உங்களுக்குச் சிரிப்பாக இருக்கும். யாருக்கு மனைவியாக வாழ்ந்தாலும் வாய்க்கலாம். ஆனால் கவிஞன் மனைவியாயிருப்பது கஷ்டம்" என்றார்.

செல்லம்மா படிப்பறிவில்லாத வைதிகக் குடும்பத்தில் பிறந்த பெண் என்பதை நாம நினைவில் கொள்ள வேண்டும். அவர் கருத்துப் படி உலகத்தோடொட்டி வாழ்வதென்பது பெண்ணை 8-9 வயதில் மணமுடிக்க வேண்டும் என்பது உள்ளிட்டுப் பல்வேறு மூடப் பழக்கங்கள் உள்ள உலகம். அவ்வுலகில் கட்டிய மனைவியின் தோளில் கைப்போட்டு அனைத்துப் புகைப்படம் எடுத்துக் கொள்வது கூடப் புரட்சி தான். பாரதியின் அப்படிப் பட்டப் புகைப்படம் பிரசித்தம்.

"நீ மட்டும் மாநாட்டிற்கு வந்து என்ன செய்யப் போகிறாய்?" என்று கேட்ட நிவேதிதாவை குருவாகப் பாரதி ஏற்கிறான் அதன் பின் பெண்கள் முன்னேற்றம் குறித்து அநேகம் எழுதுகிறான் ஆனால் அதன் பிறகு சென்ற மாநாட்டுக் கூடச் செல்லமாளை அழைத்துப் போகவில்லையே என்று கேட்கலாம். பொருளாதாரம் இடம் கொடுத்திருக்காது, செல்லம்மாளுக்கும் விருப்பம் இருந்திருக்காது. 1908 சூரத் காங்கிரஸ் மிகப் பதற்றமான சூழலில் நடந்தது, திலகர் வெளியேறினார், தடியடி நடந்தது. குடும்பத்தோடு சென்றிருக்கவே முடியாது.

அரவிந்தர், காந்தி, நேரு, தாகூர் என்று அன்றைய பெரும் ஆளுமைகள் பலரின் மனைவியர் மிகச் சாதாரணர். அவர்கள் அனைவரும் தங்கள் கணவர்களின் நிழலில் தான் நடக்க முடிந்தது. மேலும் அவர்களின் கணவர்களின் போக்கினால் அந்தந்த மனைவியரும் மிக இல்லலுற்றனர் என்பதே உண்மை. நேருவும் பாரதியும் தங்களால் மாற்ற முடிந்த தத்தம் மகள்களோடு இருந்த உறவோ வேறு. முன்பே பாரதி எப்படித் தங்கம்மாளை வளர்த்தார் என்று பார்த்தோம்.

இரண்டு மாதம் நோய்வாய்ப்பட்டிருந்த தன் இரண்டாம் மகள் சகுந்தலா மிகுந்தக் கவலைக்கிடமாக இருந்த போது 'நீ பெரிய சபைகளில் லெக்சர் கொடுக்கப் போகிறாய்; பெரிய பண்டிதையாகப் போகிறாய் என்று இருந்தேனே! உன் நாக்குப் புரள்வதில்லையே!' என்று அரற்றி சுவரில் மோதிக் கொண்டு அழுதாராம்.

"வைத்தியனுக்குக் கொடுக்கப் பணமில்லை. குழப்பம், குழப்பம் - தீராத குழப்பம்!" "இரண்டு மாத காலம் இரவு பகலுமாக நானும் செல்லம்மாவும் புழுத் துடிப்பது போலத் துடித்தோம்...பயம், பயம், பயம்! சக்தீ, உண்ணை நம்பித்தானிருக்கிறேன். நீ கடைசியாகக் காப்பாற்றினாய்".

யதுகிரியின் நினைவோடையில் பாரதி தன்னைச் சுற்றி இருந்தோரிடம், மனைவி, குழந்தைகளிடம் அன்றாடம் உரையாடலில் ஈடுபட்டு அவர்களைத் தன்னோடு சமமாக உரையாடும் வகையிலேயே வைத்திருந்தது தெரிகிறது. நெல்குத்தும் பெண்மனிப் பாடும் மெட்டில் ஒரு பாட்டு, ரயிலில் பிச்சைக் கேட்டு இந்துஸ்தானியில் பாடிய பெண்ணின் மெட்டில் ஒரு பாட்டு, யதுகிரி, செல்லம்மா, தங்கம்மா கேட்டதற்கிணங்க ஒவ்வொரு மெட்டில் ஒரு பாட்டு என்று தன்னைச் சுற்றி இருந்த பெண்களை, இக்கால முறைப்படிப் பார்த்தாலும், மிகக் கௌரவமாகவே பாரதி நடத்தியிருக்கிறான். காந்தியைப் பற்றி அப்படிச் சொல்ல இயலாது.

பணக்காரன் சீர்திருத்தம் பேசுவதும் செய்வதும் சில வகைகளில் எளிதே, உதாரணம் நேரு குடும்பத்தாரின் வாழ்க்கை. ஏழைப் புலவனின் வாழ்க்கை அப்படிப்பட்டதல்ல. சீர்த்திருத்தம் பேசும் ஏழையின் மனைவி, அதுவும் இரண்டு பெண்களின் தாயார், அண்டை அயலாரை நம்பித்தான் வாழ்க்கையை நகர்த்த வேண்டும். அதன் பொருட்டு நிச்சயம் கசப்புகள் செல்லம்மாவுக்கு இருந்திருக்கும். பெண் சீர்திருத்தவாதிகளுக்கும் அவர்களின் சுற்றத்தார் இந்தச் சங்கடத்தை அனுபவித்திருப்பார்கள், பன்மடங்காகவே. அந்தக் கசப்புகளை நாம் ஒரு நிகழ்வாகப் படிக்கலாமே தவிர அதைக் கொண்டே ஒருவரை மதிப்பிடலாகாது.

பாரதி தன்னைச் சுற்றியிருந்தவர்களிடம் மிக அன்புப் பாராட்டியவன். 'அன்பு மிக உடையோர் மேலோர்' என்று எழுதியவனாயிற்றே. தன் சகோதரன், மைத்துனன், மாப்பிள்ளை ஆகியோருக்கு உதவ முடியா நிலையில் இருந்தது பாரதியை வருத்தி இருக்கிறது. தன் மகள்கள் மீது பேரன்பு கொண்டிருந்தான். யதுகிரியை தன் மகளாகவே கருதி அச்சிறுப் பெண்ணின் கேள்விகள், விவாதங்களுக்குச் செவி சாய்த்திருக்கிறான்.

பாரதி பற்றிய நூல்கள் ஒரு விமர்சனக் குறிப்பு:

யதுகிரி அம்மாளின் 'பாரதி நினைவுகள்' படிப்பதற்கு சுவாரசியமான உரையாடல் முறையில் உள்ளது. பாரதியை உரையாடல்கள் வழியே நமக்குக் காண்பிக்கிறார். ஆனால் அவர் சொல்லும் பாடல்களின் காலம் சீனி.விஸ்வநாதனின் 'கால வரிசையில் பாறதி பாடல்கள்' தொகுப்பில் இருக்கும் தேதிகளோடு எல்லாச் சமயமும் ஒத்துப் போவதில்லை.

தங்கம்மாள் பாரதியின் நூலும் சுவாரசியமான சிலத் தகவல்களைக் கொண்டது.

ரா.அ. பத்மநாபனின் 'சித்திர பாரதி' அரியப் புகைப்படங்களும் தகவல் கோர்வையுமாக உள்ளது. மிகப் பெரிய குறை இப்புத்தகத்தில் காலம் முன்னும் பின்னுமாகச் செல்கிறது. மேலும் யதுகிரி நூலில் இருந்து எடுத்தாண்ட மேற்கோள்களை அவர் அடையாளப்படுத்தவேயில்லை. இது மிகவும் தவறு. உதாரணம் சகுந்தலா நோய்வாய்ப்பட்டச் சமயம் பாரதி அரற்றியது எல்லாம் யதுகிரியின் நூலில் இருந்து எடுக்கப்பட்டது.

மேற்சொன்ன எல்லா நூல்களும், வ.ராவின் நூல் உட்பட, விதந்தோதும் வாழ்க்கை வரலாறுகள் (hagiography) தாம்.

மூன்றாம் பரிசுப் பெற்ற பாரதி:

சென்னையில் உள்ள ஏதோ ஒருச் சங்கம் இந்தியாவைப் பற்றி நல்லப் பாட்டு எழுதுவோருக்குப் பரிசு என்றொருப் போட்டியை அறிவித்திருந்தனர். பாரதி, 'செந்தமிழ் நாடெனும் போதினிலே' என்றப் பாட்டை எழுதி அனுப்பினாராம். மூன்றாம் பரிசுக் கிடைத்தது என்கிறார் யதுகிரி.

பரலி நெல்லையப்பருக்கு எழுதியக் கடிதத்தில் பாரதி, "தம்பி நான் ஏது செய்வேனடா! தமிழை விட மற்றொரு பாஷை சுகமாக இருப்பதைப் பார்க்கும் போது எனக்கு வருத்தமுண்டாகிறது. தமிழனைவிட மற்றொரு ஜாதியான் அறிவிலும் வலிமையிலும் உயர்ந்திருப்பது எனக்கு ஸம்மதமில்லை. தமிழச்சியைக் காட்டிலும் மற்றொரு ஜாதிக்காரி அழகாயிருப்பதைக் கண்டால் என் மனம் புண்படுகிறது. தம்பி, உள்ளமே உலகம். ஏறு!ஏறு!ஏறு! மேலே, மேலே, மேலே!"

ஆனால் அதே பாரதி தான்,  "சிந்து நதியின் மிசை நிலவினிலே, சேர நன்னாட்டிளம் பெண்களுடனே, சுந்தரத் தெலுங்கினில் பாட்டிசைத்து, தோனிகள் ஓட்டி விளையாடி வருவோம்" என்றும் பாடினான்.

1990-இல் தஞ்சை கல்லூரிகளில் பெண்கள் நிலையும் பாரதியை மதிப்பிடலும்

டால்ஸ்டாய், காரல் மார்க்ஸ் ஆகியோரின் வாழ்க்கை மிகுந்த முரன்கள் உடையது. பாரதியின் வாழ்வில் அப்படியில்லை. தனி வாழ்வும் பொதுவில் அவன் எழுதியதும் மிகப் பெரும்பாலான நேரங்களில் எவ்வித முரனும் இல்லாமல் ஒன்றுகொன்று ஒத்தே இருந்திருக்கின்றன. இன்றைய நவீன வாழ்வில் சாதாரணர்களின் வாழ்வில் இருக்கும் முரன்கள் கூடப் பாரதியின் வாழ்வில் இல்லை என்பது தான் உண்மை.

சரி, அப்படியென்றால் அந்த ஒரு வரியை எப்படிப் புரிந்து கொள்வது. அது ஒரு சறுக்கல் அவ்வளவே. 24-வயது வாலிபன் 1906-இல் எழுதிய ஒரு வரியை வைத்து அவன் வாழ்க்கையில் வாழ்ந்ததையும், வாழ் நாளெல்லாம் எழுதியெழுதி குவித்ததையும் புறந்தள்ள முடியாது என்பதோடு அந்த ஒற்றை வரியை வைத்துப் 'பெண் வெறுப்பு" என்ற நீண்ட படலத்தின் ஆரம்பப் புள்ளியாகச் சித்தரிப்பது மிகை மட்டுமல்ல அதீத காழ்ப்பு.

1990-இல் நான் தஞ்சையில் கல்லூரியில் சேர்ந்தேன். அப்போது அநேகப் பெற்றோர் இரு பாலார் சேர்ந்துப் படிக்கும் பொறியியல் கல்லூரிக்கு தன் பெண்களை அனுப்ப பயந்து தாங்கள் கும்பிடும் தெய்வங்களை நிந்தித்து எழுதி அதை அவர்கள் பணத்திலேயே பிரசுரித்து வீட்டுக்கு அனுப்பும் கி.வீரமணியின் கல்லூரியில் சேர்த்தார்கள் ஏனென்றால் அக்கல்லூரி பெண்களுக்கான பிரத்தியேகக் கல்லூரி. பெரியார் வழி வந்தவர்கள் இரு பாலாருக்குமான கல்லூரியை நடத்தவில்லை. நான் சேர்ந்த கல்லூரியிலோ பேருக்குத் தான் இரு பாலாரும் சேர்ந்துப் படித்தோம். என் கல்லூரியில் பெண்களுக்கு உடையில் கட்டுப்பாடு, ஆண் மாணவர்களோடு பேசுவதில் கட்டுப்பாடு, கிட்டத்தட்ட தாலிபான் ரேஞ்சில் தான் கல்லூரி செயல்பட்டது. நான் உயர்நிலைப் பள்ளியும் அப்படித்தான். பள்ளியும், கல்லூரியும் பிராமணர்களால் நடத்தப்பட்டது. இப்போது நிதானித்து யோசித்துப் பாருங்கள் கிட்டத்தட்ட ஒரு நூற்றாண்டுக்கு முன் பாரதி பெண் சுதந்திரமாக ஆணிடம் பேச வேண்டும் என்று கேட்டதை.

விமர்சனமாகச் சொல்ல வேண்டுமென்றால் பாரதி ஏன் ஆண்களை நோக்கிக் கட்டுரை எழுதவில்லை என்றுக் கேட்கலாம். ஆனால் அது காந்தி ஏன் ஆங்கிலேயரை நோக்கி எழுதவில்லை, மார்டின் லூதர் கிங் ஏன் வெள்ளாஇயரை நோக்கி எழுதவில்லை என்றுக் கேட்பதற்கு இணையானது. எக்கட்டுரையிலும் ஆண்களுக்காக பாரதி வாதிடுவதில்லை, பூசி மெழுகுவதில்லை.

இன்றைக்கும் பெண் விடுதலைப் பற்றி எந்தத் தமிழ் பெண்ணும் பேசத் தலைப்பட்டால் அப்பெண்ணுக்கு முதல் ஆசான் பாரதி தான். நவீனத் தமிழ் உலகின் ஆசானும் பாரதியே.


References:

http://www.frontline.in/navigation/?type=static&page=flonnet&rdurl=fl2511/stories/20080606251101400.htm

https://ta.wikipedia.org/wiki/முத்துலட்சுமி

https://en.wikipedia.org/wiki/R._S._Subbalakshmi

http://tamil.thehindu.com/general/literature/பெண்-வெறுப்பு-என்றொரு-நீண்ட-படலம்/article6136159.ece

http://www.thehindu.com/2000/12/11/stories/13110781.htm

https://archive.org/stream/BharathiyumKavithaiyumThangammalBharathi1947/Bharathiyum%20Kavithaiyum-Thangammal%20Bharathi%20%281947%29#page/n127/mode/2up

https://archive.org/details/BharathiNinaivugalYathugiriAmmal1954

http://enbharathi.blogspot.com/2009/04/blog-post_15.html

http://www.tamilhindu.com/2009/09/state-of-widows-in-india-bharathiyar/


"கால வரிசியில் பாரதி படைப்புகள்" -- சீனி விசுவநாதன். தொகுப்புகள் 2, 3, 10, 12,13,

Socialism Rises From The Ash Heap of History: The Improbable Story of Bernie Sanders and Jeremy Corbyn

Socialism, the bastardized version of Communism, once consigned, along with Communism, to the ash heap of history is now seeing a resurgence thanks to two avuncular self styled crusaders. Bernie Sanders and Jeremy Corbyn are selling bromides and what Friedrich Hayek memorably called 'Road to Serfdom'. What is the true nature of this resurgent evil that once plagued more than half the world from Moscow to London to Latin America?

Make no mistake, Sanders and Corbyn are repackaging Communism in Socialist garb and presenting it as not just palatable alternative but as panacea to every societal illness. That Sanders and Corbyn do not call for abolishing private property, the cornerstone of Marxism, should not lull us into complacency about the true evil nature of socialism which, compared to communism, is more sinister due to the very innocent noble sounding promises that it is wrapped in. What could be wrong with 'free college for all' or 'free healthcare for all'?

Bernie Sanders (Picture Courtesy Politico)

Last year I wrote of Jill Stein, the nominee of Green Party:

Jill Stein's interview with Cenk Uygur of the ultra left wing channel Young Turks is revelatory in a Freudian sense. Launching into a lengthy monologue that can be picked line by line for half truths and playing loose with facts by any fact checker Dr. Stein lays out why her campaign should be appealing to "43 million young people, and going into middle age and beyond, who are trapped in predatory student loan debt" (transcript from Slate). The appeal, Stein says is simple, "there's only one place that they can put their votes in order to cancel their debt". Yep. As simple as that. I come from India, where politicians promise illiterate farmers that hundreds of millions of dollars in farm loans can be written off. They win, they write off the loans and of course it does nobody any good.

Jill Stein went on to equate loan write offs to the GI bill. The GI Bill, god bless the Greatest Generation, was not a loan write off or a hand out, rather, it was the debt of gratitude paid by a nation in 'EXCHANGE' for services rendered, the ultimate sacrifice, by the youth of this country. If Dr. Stein proposes free education in exchange for military service then that is already in vogue and nothing revolutionary but any such suggestion on a large scale would have her brood of peaceniks puking, not, lapping up. Uygur's reaction to all this "you are definitely to the left of me". To be left of Uygur means it is lecturing Marx on how to do redistribution better than what the Communist Manifesto said. 

Both Sanders and Corbyn have attracted the committed support of legions of millennials who, having escaped the sting of socialism and never been instructed on the ideological debates of communism versus free market, don't know the true nature of what they're cheering.

Andrew Cuomo, governor of New York and Presidential aspirant for 2020, seeking to cover himself in progressive credentials and seek the mantle of Sanders, has promulgated a 'free college' scheme. Independent estimates, according to New York Times, peg the cost in a wide range, $138-$232 million. No one knows the true cost which depends on number of enrollees and many other factors. Other analysis points out that, as Hillary Clinton repeatedly said in objection to Sanders during campaign, the plan does nothing for the poor students, from families earning less than $50,000, as they are already covered for tuition fees by existing programs. On the other hand the program is a largess for the middle class, earning unto $125,000. Most importantly the program does nothing for part time students, which most poor students are but rewards only full time students and insists that students should graduate in 4 years, most poor students graduate in 6 years. A little known provision in the proposal insists that students, upon graduation, should serve the state of New York for the number of years they received funding. 'Road to Serfdom'.

What could be wrong with giving free kindergarten to all children of New York City, mind you, just the City not the State? A price tab of $400 million for 65,000 children and that's just for 4 year olds. This is a program that NPR points out is not means tested and, again, benefits all, without demarcation of who needs it and who doesn't. An expansion of the pre-k program to all 3 year olds in the city would cost, New York Times says, $700 million to cover 62,000 children per year. The expense could grow to $1 billion. If there ever was a ponzi scheme this is it. Why not just deposit the money spent per children into a mutual fund and the child may never have to go to school or have to earn a penny by working when it reaches adulthood.

In 2000 NYC's pension costs were just 2% of the city's budget. A 2014 New York Times article said that in 2015 NYC pension costs would comprise, $8 billion, 12% of the city's budget, fueled by union contracts. In city after American city, in State after State pension costs of public employees are budget busters with sickening regularity. Police, Transit, Teachers, Firemen unions are the combined single biggest drivers of pension costs. Unions lobby and campaign for politicians who'll promise rosy pension benefits like retiring at 55 with full pension and 'cost of living adjustments' forever and lump sum cash equivalents of rolled over sick leave over decades of service all the while with measly contributions from employees. Greedy politicians agree to those demands by playing creative accounting on pension returns. Over estimating pension returns politicians put less than required money into the system because if they put in what is needed there would be only pennies left for services to the taxpayer. Add to this luxurious overtime pay that unions negotiate and the miserly premium they pay for the ballooning healthcare costs. Bernie Madoff is a picture of fiscal sanity in contrast.

Is it any wonder then that the last census confirmed said most New York City residents are either rich or poor and very little middle class. New York City has only those who can afford the taxes and those who need those taxes.

What could be wrong with 'free healthcare' for all? Bernie Sanders's own home state Vermont tried what is popularly called 'public option' and abandoned it when it almost consumed the entire state budget. California is now flirting with a public option for all Californians, including illegal immigrants at a cost $400 billion. California's entire budget is around $180 billion. While America's notoriously expensive healthcare surely needs to be tamed but the much lauded public option proves to be a fiscal disaster. The California experiment is being spearheaded by the Nurses union which touts a study funded by it that says that the extra cost can be mopped up by, what else, more taxation that includes raising the already high sales tax to nearly 10%. When sales tax rises that affects every citizen, rich or poor.

Bernie Sanders raved and ranted about breaking Big Banks and sending CEOs to jail on the campaign trail. Asked during a debate as to why he'd not ask for jail time for government run EPA (Environment Protection Agency) that literally muzzled evidence that the water in Flint, Michigan was poisoned he hemmed and hawed. This is the problem with Sanders and his worldview. Private enterprise is held to a much higher standard whereas incompetence and plain villainy by a government entity is par for the course. Faced with mounting evidence of corrupt ineptness at government run Veterans Affair Sanders, a New York Times article said, was reluctant to admit wrong doing until the evidence was clearly beyond ignoring.

Jeremy Corbyn

Contrast how Obama administration dealt with Volkswagen and BP on the one hand and big time union shop GM. The Obama administration skinned alive BP for the Gulf oil disaster, an accident. BP almost became bankrupt. Volkswagen cheated on emission standards and was slapped fines that eventually came to $30 billion. General Motors management systematically hid evidence of faulty ignition switches that had resulted in nearly 124 deaths. The penalty on GM was a paltry $900 million. The number of deaths due to VW scandal was 0, the number dead in BP accident was 11. I guess the tens of thousands of union workers in GM or that they were a democratic voting bloc had nothing to do with Obama's decisions.

Bleeding heart liberals cried hoarse about BP oil spill but did not give a squeak about an entire river polluted for generations to come by the EPA. The EPA, against advice, triggered a mining accident in a Colorado river leaving it polluted with toxic waste and then refused to pay the damages that were estimated at $1.2 billion, according to CBS News, citing 'sovereign immunity, which prohibits most lawsuits against the government'. The poor American citizen living in Colorado suffering toxic waste have no recourse to any largesse as settlement because their polluter is the government unlike the residents of Louisiana where an 'accident', not intentional act unlike the EPA, resulted from the actions of a corporations.

The story of Bernie Madoff, the ponzi operator, and the racy story of a few guys who shorted the housing market are often cited as evidences of a 'rigged system' and how more regulation is needed. This is laughable. Employees of the SEC were watching porn at office while the financial crises swirled. Tipsters tried contacting SEC regarding Madoff but to no avail. One of the 'Big Short', Mark Baum, tried telling regulators, to no avail, how he figured out that the housing market would crater. I'm not arguing for dismantling regulations but regulations are not a panacea.

Bernie Sanders rails about the rich not paying their 'fair share'. This is baloney. Pew research center shows that 51.6% of US Income Tax is paid by the top 2.7 % (AGI $250,000+). The bottom nearly 60% that includes AGI unto $50,000 pay just 5% of the  total tax receipt.

Pew Research center sums up for 2015, "analysis confirms that, after all federal taxes are factored in, the U.S. tax system as a whole is progressive. The top 0.1% of families pay the equivalent of 39.2% and the bottom 20% have negative tax rates (that is, they get more money back from the government in the form of refundable tax credits than they pay in taxes).

Trump was not the only one playing the fool with facts in the 2016 election. Bernie Sanders was equally guilty. Sanders grandly claimed that the humongous bill for his free tuition would be paid for by a tax of Wall Street. Politifact rated that claim as 'mostly false'.

Sanders's healthcare proposal, scored by left leaning economists cited by New York Times, would cost $2-$3 Trillion in 'additional' spending 'per year'. Sanders extolled Denmark for its welfare programs. What he left out was that the average tax rate of Denmark, that includes the middle class, is 49% compared to the US average of 25%. Further taxes in Denmark, according to liberal online magazine Vox: VAT, a form of sales tax, is 25% ; 180% tax on car purchases, effective income tax rates are 35-48%. America is, thankfully, not Denmark.

Elections are won and lost for complex set of reasons and we should avoid the temptation to simplify electoral mandates. It is tempting to read into the Trump victory and impressive loss of Corbyn a simplistic story of revolt against a liberal international order built on the principles of free market and free trade.

Asked what would he consider a major threat to US Sanders singled out 'Climate change'. Sure, one could make the case for that but imagine how that answer would play to the coal belt of Ohio and Pennsylvania that gifted the Oval office to Trump. Those states did not tip to Trump only because of his anti-trade stance. Trump's deadly cocktail of xenophobia, racism, sexism and muscular rhetoric against trade pacts all rolled into one winning combination that, aided by wikileaks, delivered a stunning win.

I'm not a climate change denier. Global warming needs serious problem solving but solutions that, unlike those proposed by limousine latte-sipping liberals, should not be mere pabulums. Most prescriptions from the likes of Sanders are devoid of economic or scientific merit. Why do Tesla and Toyota Prius car buyers need a tax break? If there's a tax sop that has to be tossed it is molly coddling buyers of expensive hybrid cars. Why is Tesla subsidized heavily by taxpayers for their factory? An Obama administration official conceded in a congressional hearing that drivers of CNG powered buses are counted in 'green jobs'. If this is not boondoggle what else is? It is a myth that Solar power is 'clean'.

We're told that the youth of UK delivered a rebuke to Theresa May by rallying behind Jeremy Corbyn and that it is proof that socialism is once again hip. Nonsense. Theresa May ran a horribly arrogant campaign and promised a 'hard Brexit'. The last thing the youth wanted was a 'hard Brexit'. When Brexit happened these same pundits bemoaned that the worst affected were the educated youth. If that is true how did they rally behind Corbyn, who, for all practical purposes, was a Brexit proponent with his denunciations of international trade?

The Guardian, a trusted left wing newspaper, gave an unflattering review of Corbyn's proposals that were the template 'tax and spend' socialism of the 40s. Both Sanders and Corbyn like to downplay how their dragnet of higher taxation will spread far into the middle class and instead pretend as if they could deliver 'heaven on earth', as socialism was once called, at the cost of few. We're often sold stories of how income taxes on high earners were in the stratospheric 80s in the Eisenhower era and how all was well with the world. Truth, nonsense. One, not many really paid that rate. Two, in this globalized world of today high earners can migrate at will and money moves better across borders. One of the chief criticisms against Thomas Piketty's theory of high taxation was that he insufficiently factored how people would change their behavior in response to tax increases. If tax cuts are oversold for stimulating economy then it is equally true that adverse responses to tax increases are downplayed. When Sanders says that wealth 'flows' to the top 1% it is an obscene statement that does not even pay cognizance to the fact that the rich are also 'working rich'. Money did not 'flow' to Bill Gates or to people like me who are in the top 10%. Money doesn't grow on trees. Incidentally Sanders owns three homes including a beach home. So much for a guy who wants the government to decide how much is too much. Corbyn wants to tax those who earn 80,000 pounds at the rate of 45%. Try living with that salary in London or Oxford after that tax. It is more honest to call the tax as extortion racket.

George Orwell, like Corbyn and Sanders, loved the idea of capping salaries of CEOs except when it meant his own royalties. Orwell hated the idea of selling books cheaper than they should be if only to increase readership. His argument was it doesn't promote readership. Sure. Everyone loves to be a socialist on another man's dime. Just like Sanders Corbyn bristled when even sympathetic analysts pegged the costs for his programs as budget busting. Corbyn, Guardian said, had no way to pay for 90 billion pounds in spending.

The 2016 election saw the advent of the term 'low information voter'. It was used to refer to, primarily, Trump voters who voted for him while living off of welfare programs that he either planned to cut or had no intention of keeping intact. Sanders and Corbyn voters are no different. Many of their supporters had no idea of the hollowness of their programs beyond the fact they sounded good and were, economically speaking, utopian fantasies.

A popular trope in US is about US defense spending, which, dwarfs other expenses.

The above graph slyly shows only 'discretionary spending'. Now, here's the full picture.

On the overall US budget 'entitlement spending' (Social Security, Medicare, Medicaid and Obamacare subsidies) totals 51%. Essentially half of US budget goes to welfare cost. Here's Nate Silver in New York Times statistically depicting US government spending over the post-war era.

Obamacare addresses a key American issue and expanded healthcare accessibility but truth is 80% of Obamacare enrollees depend on subsidies. In a stunning video that surfaced after the 2012 election Jonathan Gruber, one of the architects of Obamacare, admitted that while the program was sold on the basis of controlling cost it was planned solely for expanding care and that the American voter was practically lied to. Expanding healthcare was supposed to control costs by enabling access to preventive care but current studies show that access to healthcare actually increases costs because more symptoms are diagnosed. Sure, it is a good thing for a citizen BUT there is a price to pay.

Sanders and Corbyn were admired for their passionate espousal of causes with messianic fervor. They even strutted around with a halo compared to Clinton and May who were seen as being in the pocket of elitists and corporate interests. Little did it matter that Sanders and Corbyn were admirers of totalitarian thugs like Fidel Castro and were completely dishonest about the cost of their programs. If Trump voters were ready to overlook his faults Sanders and Corbyn voters refused to see any faults in their idols.

I asked a Bernie Sanders supporter if he can point to any statement or audio clip of Sanders praising any entrepreneur or CEO over the many decades he's been in public life. There's none. Zilch. Yet one can find him praising Castro. Then Corbyn is in a league of his own with his molly coddling of IRA. While Trump's love of totalitarian leaders was ridiculed these saints of socialism escaped rebuke for their own penchant for totalitarianism.

Sanders and Corbyn make a virtue out of their aversion to militaristic adventurism but their record is not only inconsistent but, especially for Sanders, plainly duplicitous. Sanders voted for both the Afghanistan war and the Libyan expedition. Corby amended his manifesto to voice support for NATO while having opposed Afghanistan war, after all 9/11 did not happen in UK.

Sanders's campaign was known for cold shouldering black and hispanic voters who were rolled up by Hillary Clinton. There was considerable opposition to Sanders's free tuition idea from the black voters. Black voters were deeply suspicious of Sanders's communism-lite economics since they had long memories of how FDR's New Deal, the high noon of socialism, institutionalized segregation in government projects. Black voters, like any democratic party worker, support big government but socialism is one step too far for them.

All of the above criticisms is not dismiss as invalid genuine concerns of income stagnation or income inequality or global warming. A Harvard study found that for every automation of a job six employees lost their job. Entire classes of jobs have been wiped out in the past 20 years thanks to technological innovation. While a college degree ensures a pathway to prosperity too many people are feeling compelled to attend college at great cost even when they would go into jobs which do not need a college degree. College tuition and healthcare costs are genuine concerns that need better solutions not a wholesale takeover by government.

From my obituary for Thatcher:

What was life in UK before Thatcher? A liberal writer writing in the staunchly liberal 'The Guardian' gives a glimpse: "But if today's Guardian readers time-travelled to the late 70s they might be irritated to discover that tomorrow's TV listings were a state secret not shared with daily newspapers. A special licence was granted exclusively to the Radio Times. (No wonder it sold 7m copies a week). It was illegal to put an extension lead on your phone. You would need to wait six weeks for an engineer. There was only one state-approved answering machine available. Your local electricity "board" could be a very unfriendly place. Thatcher swept away those state monopolies in the new coinage of "privatisation" and transformed daily life in a way we now take for granted."

In another curious parallel both Reagan and Thatcher faced down crippling strikes and broke down the unions. Thatcher had her miners strike in her second term and Reagan had the PATCO strike in his first term. Both strikes were led by greedy unions willing to prove they were militant unions. Reagan fired the entire PATCO union. The miners lost broad public sympathy with their arsonous streak. Organized labor never recovered from those death blows. Both countries, thanks to that, have since prospered.

Between Thatcher and Reagan it was Thatcher who found the words to taunt socialists: "you want to make the poor poorer as long as the rich are less rich". Asked if she would do a u-turn on her policies a stout Thatcher retorted "u turn if you want to. The lady's not for turning". "There is no such thing as public money" said she. Yes, its not a revelation or a discovery. But such truths had been forgotten for decades under the assault of liberal Keynesian policies. Truths needed to be re-told and thats what Thatcher did and for that the world owes her gratitude.

It is not for nothing that 'The Economist' called her a 'Freedom Fighter'.

References:

1. https://www.nytimes.com/2017/01/03/nyregion/free-tuition-new-york-colleges-plan.html?_r=0
2. http://money.cnn.com/2017/04/08/pf/college/new-york-free-tuition/index.html
3. http://www.npr.org/sections/ed/2015/09/08/438584249/new-york-city-mayor-goes-all-in-on-free-preschool
4. https://www.nytimes.com/2017/04/24/nyregion/de-blasio-pre-k-expansion.html
5. https://www.nytimes.com/2016/02/14/opinion/sunday/how-new-york-made-pre-k-a-success.html
6. http://www.sacbee.com/news/politics-government/capitol-alert/article151960182.html
7. http://www.sacbee.com/news/politics-government/capitol-alert/article151960182.html
8. https://www.empirecenter.org/publications/nyc-pension-costs-will-go-even-higher/
9. https://www.nytimes.com/2014/08/04/nyregion/new-york-city-pension-system-is-strained-by-costs-and-politics.html?_r=0
10. http://www.huffingtonpost.com/2012/06/21/mta-workers-overtime-making-100000_n_1616921.html
11. http://nypost.com/2016/03/13/nycs-highest-paid-bus-driver-doubled-his-salary-with-ot/
12. https://www.nytimes.com/2016/10/21/us/epa-waited-too-long-to-warn-of-flint-water-danger-report-says.html
13. https://www.washingtonpost.com/news/energy-environment/wp/2016/10/20/epa-should-have-intervened-in-flint-water-crisis-months-earlier-watchdog-says/?utm_term=.6ebab3cfd880
14. https://en.wikipedia.org/wiki/General_Motors_ignition_switch_recalls
15. http://www.cbsnews.com/news/gold-king-mine-spill-colorado-rivers-epa-claims/
16. http://www.pewresearch.org/fact-tank/2016/04/13/high-income-americans-pay-most-income-taxes-but-enough-to-be-fair/
17. http://www.nbcnews.com/business/autos/judge-approves-largest-fine-u-s-history-volkswagen-n749406
18. http://www.politifact.com/truth-o-meter/statements/2016/apr/04/bernie-s/bernie-sanders-says-wall-street-tax-would-pay-his-/
19. http://www.politifact.com/truth-o-meter/article/2016/jan/13/how-much-would-bernie-sanders-health-care-plan-cos/
20. http://www.npr.org/2016/05/09/477402982/study-sanders-proposals-would-add-18-trillion-to-debt-over-10-years
21. https://www.nytimes.com/2016/02/16/us/politics/left-leaning-economists-question-cost-of-bernie-sanderss-plans.html
22. http://www.npr.org/2016/05/09/477402982/study-sanders-proposals-would-add-18-trillion-to-debt-over-10-years
23. https://www.vox.com/2015/10/16/9544007/denmark-nordic-model
24. https://www.theguardian.com/politics/2017/may/16/labour-manifesto-analysis-key-points-pledges
25. https://www.theguardian.com/politics/2017/may/12/labour-party-recognise-90bn-cost-deliver-manifesto-pledges-election
26. https://www.theguardian.com/politics/2017/may/30/corbyn-unable-to-give-cost-of-childare-pledge-in-interview
27. https://www.theguardian.com/education/2017/may/10/corbyn-needs-to-find-10bn-a-year-to-make-good-on-tuition-fee-pledge
28. https://www.theguardian.com/politics/blog/live/2017/jan/10/jeremy-corbyns-morning-interviews-politics-live
29. http://medialens.org/index.php/component/acymailing/archive/view/listid-1-alerts-full/mailid-350-the-guardian-readers-editor-responds-on-jeremy-corbyn.html
30. https://fivethirtyeight.blogs.nytimes.com/2013/01/16/what-is-driving-growth-in-government-spending/?_r=0
31. http://contrarianworld.blogspot.com/2013/04/thatcher-is-dead-long-live-thatcherism.html

'Veer' Savarkar: Question His Politics, Not His Bravery or Patriotism. The Freedom Struggle and Jail Going.

Vinayak Damodar Savarkar is reverentially referred with the prefix 'Veer', 'courageous one'. A kerfuffle preceding the social media days is about letters written by Savarkar to the then colonial regime almost pleading to be released from the notorious Andaman where he was incarcerated and as bargain vowing to be apolitical if released. Quite a few hang on to this fact and question whether he deserves to be called 'Veer' Savarkar? Undoubtedly Savarkar is a brave patriot and he fully deserves that prefix. Here's why.

Every Indian school student learns that Savarkar and V.O. Chidambaram Pillai, amongst many others, suffered inhuman conditions as prisoners of the colonial regime for the sin of agitating for India to become a free nation. However, there is more to suffering while being imprisoned than mere physical hardship and this remains a little understood or appreciated part.

Ganesh 'Babarao' Damodar Savarkar and humiliations heaped:

The pre-Gandhian era of India's freedom struggle was largely dominated by the triumvirate of Bal Gangadhar Tilak, Lala Lajpat Rai and Bipin Chandra Pal, collectively called Lal-Bal-Pal. Given how large Gandhi looms over India's freedom struggle studies of the important pre-Gandhian era are sparse with attention to key personalities and few topics like the schism in Congress between the moderates and extremes. Lost in that miasma are, as I woefully discovered while researching on Veer Savarkar, stories about the likes of Ganesh Damodar Savarkar, called 'Babarao'.

Babarao Savarkar

The early 1900s saw India and even England, where Indians went to study, swell with a fervor of revolutionary activity, mostly violent even. The backdrop to most incidents was the partition of Bengal by Lord Curzon. The Alipore Bombing case ensnared Tilak and Aurobindo Ghosh. On 30th April 1908 Tilak was sentenced to 6 years imprisonment and exile to Mandalay. On 8th June 1909 Ganesh Savarkar was sentenced to life imprisonment and transportation to Andaman. On 31st January 1911 Vinayak Savarkar received his second life imprisonment sentence after receiving the first on 24th December 1910. The sentences themselves tell us very little. It should be noted that the youngest Savarkar brother, Narayan Rao, also was arrested, released and re-arrested on various charges including the Jackson murder case for which Veer Savarkar was convicted. Essentially between 1908-11 all 3 Savarkar brothers were arrested and two of them faced the most gruesome life imprisonment.

With Tilak in jail in connection with the Alipore case Aurobindo Ghosh, now aged 48, retreated from politics and exiled himself to Pondicherry in 1910. Tilak was 52 when he was sentenced. Babarao (born 13th June 1879) was barely 30, Veer Savarkar (born 28th May 1883) was 27.

A Savarkar website maintained by Savarkarites gives a detailed biography, an uncritical one if you will, of Babarao's trials and the inhuman suffering imposed on him by the Raj. Life imprisonment and 'transportation' also meant confiscation of all property of the convicted person. Babarao's wife Yesuvahini (born 1885) was barely 24 and wife of a man declared 'enemy of the state' and a destitute with the state confiscating the already meager possessions. Yesuvahini, the Savarkar biography site, makes plain had little support as wife of the convicted Babarao and because practically many associates of Babarao in Nasik had been already arrested by the Raj.

The Raj decided to make an example out of Babarao by parading him in chains through the streets of Nasik. He was made to wear an yellow cap to signify that he was being sent to the dreaded 'Kaala Paani' prison and he had to balance a set of clothes and a water bag on his back. One has to remember that the Savarkars were, like Tilak, Chitpavan brahmins and for them the humiliations carried a sting that is too difficult to imagine today.

Revolutions are always forged by the literate and intellectual and in early twentieth century that was preponderantly the upper caste, especially Brahmins. Gandhi, a Bania, had to perform a purification service just for having left the Indian soil for education. Exile, that too to a prison, carried a stigma that we cannot sufficiently appreciate today. I cannot think of any other revolution when the upper crust of a society gladly went to jail when society would shudder at the very thought of that and it carried implications beyond the immediate, implications that ran counter to centuries of customs that those caste members held dear to their heart. These selfless sons of India were breaking out of their own caste molds in some ways, while holding on to some aspects too, as Tilak would do. In prison they had to cohabit with all, forsake their cherished privacy during morning ablutions, a sacrilegious thing to do, eat food cooked by those their fellow caste members would normally shun and above all pause and reflect what this meant for their women folk.

V.O. Chidambaram Pillai, writes in his autobiography, that one day he objected to being given food cooked by a Mudaliar caste member, V.O.C was belonged to Vellala caste. VOC insisted to the jail warden that he be served food cooked only a member of his caste or a Brahmin. He also added that he did so just to irritate the jail warden. But it does illustrate the boundaries that were being crossed or broken. Gandhi, imprisoned in South Africa, was horrified that he was incarcerated along with native criminals, blacks South Africans. Before we get all unrighteous on such frailties we need to put in perspective that this was a diminutive man in a foreign country with people he knew little of and understood very little at that time. He was just 24 when he landed in South Africa.

Subramania Bharathi published a detailed write up by Aurobindo Ghosh in his native newspaper about the circumstances in which he was arrested and his jail experiences. Ghosh says he heard that when the police barged into his home one of them pushed his sister with the butt of his rifle on her breast. The police then raided the home looking for incriminating evidence. Aurobindo, a Kayastha by birth (like Rajendra Prasad and Subhash Bose) and a one time student of King's College in Cambridge  must have found it humiliating beyond anything he had experienced.

The women folk visited their husbands in jail or had to go to lengths to keep their households running by stepping out of boundaries unthinkable until then. We cannot even fathom what such things meant then. Yesuvahini died broken hearted and a destitute while Babarao was in Andaman.

'Veer' Savarkar

'Veer' Savarkar was sentenced to 50 years life imprisonment and exile to Andaman. Savarkar appealed that his two life sentences should run concurrently but his appeal was turned down and he was sentenced to 'consecutive' terms. I cannot think of any man who would not have signed any paper to reduce even a portion of that. After all did not Christ himself, aware of the impending gory end, beseech his Father to take away the cup of suffering and cried out from the cross if his Father had forsaken him. Savarkar was human being.

Veer Savarkar

Savarkar was often manacled and made to do hard physical labor. Additionally he was also subject to solitary confinement for long periods. Modern psychology has influenced current attitudes that even hardcore criminals should not be kept in solitary confinement because it affects the minds irreparably.

Savarkar Solitary cell - Depicts him in manacles.

Subramania Bharathi, writing in his newspaper, protested that VOC, unlike political prisoners in England, was not being considered as a political prisoner but as a common criminal. Savarkar writes in a letter to the officials that he was "classed as 'D'", dangerous.

Bharathi's and Savarkar's letters: Surrender or just plain human?

In the aftermath of the arrests of VOC and others Subramania Bharathi, author of a poem titled 'Fearless', amongst many other firebrand nationalist poems, sought asylum in French ruled Pondicherry. As World War I raged Bharathi thought the Raj would not arrest him and re-entered British India at Cuddalore where he was promptly arrest on 20th November 1918. On 28th November he wrote to the Governor of Madras, in English, saying "I once again assure Your Excellency that I have renounced every form of politics, I shall even be loyal to the British government and law abiding...May God grant your Excellent a long and happy life" and signed "I beg to remain, Your's Excellency's most obedient servant".  Seeking to return to his native environs Bharathi had almost stopped writing fiery poems against the Raj since 1910. Bhararthi, we should remember, was a poet who was wallowing in penury throughout his life.

Recently published letters of Savarkar beseeching the Raj to release him kicked up a furor and combined with criticism of latter day sectarian politics, a militant vision of Hindu dominated India, attempts are being made to cast Savarkar as some sort of quisling and a coward.

In his letter dated November 14th 1913, after nearly two years in the dreaded Andaman prison, this has to be stated repeatedly, wrote that if released he'd "be the staunchest advocate of...loyalty to the British government". Nearly seven years later he writes his last fourth and last mercy petition on March 30th 1920 again pledging cooperation to the Raj by him and his brother.

It is beyond pettiness to use such letters to shame a man who along with his brothers had sacrificed so much for the sake of his nation. By 1920 the properties of both brothers, Babarao and Vinayak, were confiscated and Babarao' wife Yesuvahini had died. God knows how Vinayak Savarkar's wife Ramabhai, who he had married in 1901, lived with the loss of material and emotional comforts. Savarkar's letters, compared with Bharathi's, is no more abject.

Exile to even a neighboring city like Pondicherry, let alone a prison in Andaman, is not a simple affair in an era when people lived and died in a house they were born and rarely ventured beyond the city they lived. Displacement is a psychological phenomenon itself and more so as hunted or sentenced criminals.

As for serving the British Savarkar or Bharathi did little of that sort in reality. The Raj was too powerful to depend on the services of such broken men.

Nehru and the vicissitudes of imprisonment

We fail to sufficiently appreciate the fact that the oppressive colonial regime treated the freedom fighters, many of whom were very highly educated, as mere criminals. Being rebels against imperialism these were men and women of immense pride in addition to being accomplished intellects and such pride is quick to be hurt by the insulting look of a policemen let alone the humiliating conditions of their arrests, arraignments, sentencing etc.

Jawaharlal Nehru recounts the high handedness of the imperial regime in his autobiography. The Nehrus, during civil disobedience, refused, like they exhorted the farmers, to pay income tax and for which the regime attached their properties and at one time their luxurious home, Anand Bhavan, too appeared destined to be forfeited. Nehru's aging mother Swarup Rani, accustomed to near aristocratic living until then, had been wounded badly and left bleeding from a head injury on the road. Under Gandhi's leadership women, of varying socio-economic statuses, had come to the streets breaking centuries old societal taboos.

"Most of these gaol punishments", Nehru writes, "fell to the lot of boys and young men, who resented coercion and humiliation. A fine and spirited lot of boys they were, full of self-respect and 'pep' and the spirit of adventure, the kind that in an English public school or university would have received every encouragement and praise. Here in India their youthful idealism and pride led them to fetters and solitary confinement and whipping".

"My mother, Kamala and Indira, my daughter, had gone to interview my brother-in-law, Ranjit Pandit, in the Alahabad District gaol and for no of theirs, they were insulted and hustled out by the gaoler...to avoid the possibility of my mother being insulted by gaol officials, I decided to give up all interviews. Fo nearly seven months, while I was in Dehra Dun Gaol, I had no interview" recounts Nehru. If this was the plight of one of India's most well known and affluent family's women folk one can only imagine the plight of Yesuvahini and Ramabhai who were destitute and their husbands were in far off Andaman under life imprisonment.

Nehru confesses to getting treated better than many others but "gaol was gaol, and the oppressive atmosphere of the place was sometimes almost unbearable. The very air of it was full of violence and meanness and graft and untruth; there was either cringing or cursing...trivial occurrences would upset one. A piece of bad news in a letter, some item in the newspaper, would make one almost ill with anxiety or anger for a while....Sometimes a physical longing would come for the soft things of life- bodily comfort, pleasant surroundings, the company of friends, interesting conversation, games with children".

Perusing an atlas that he got while in prison Nehru in rhapsodic prose muses "An atlas was an exciting affair. It brought all manner of past memories and dreams of places we had visited and places we had wanted to go to. And the longing to go again to those haunts of past days, and visit all the other inviting marks and dots that represented great cities and cross the shaded regions that were mountains, and the blue patches that were seas".

India's 'fake-news' problem:

I've wondered in recent times whether India's 'fake-news' problem is the least spoken or recognized one. More often than not I've seen so many social media gleefully circulate online articles that wither praise, uncritically, their idols or trash, unfairly, those they don't like. Many of these articles carry questionable facts and outright lies. With little or no editorial supervision these articles have severely lack intellectual rigor.

Two article written for the online portal 'The Wire' by a person of unknown credentials, Pavan Kulkarni, is a prime example of such journalese. Titled provocatively, " How did Savarkar, a staunch supporter of British Colonialism, come to be known as 'Veer'? the article plays loose with facts and innuendo. Many who shared it happily did so just to burning their secular credentials in trashing a man widely blamed as sowing the seeds of today's sectarian politics and on whom a cloud of suspicion hangs regarding the assassination of the Father of the nation. Most did not even pause to question the article. All that mattered was they heard what they liked to hear.

The author says Savarkar 'actively collaborated with the English rulers' and furnishes as proof Savarkar recruiting volunteers for the British army while Bose was trying to raise an army to end the regime. Gandhi had been an active recruiter for the British in the World War I and Bose was being played like a violin by Hitler and Mussolini. Neither of those facts, themselves complex incidents, mattered little to the author. The worst act of commission was when the author says Savarkar was "implicated in Mahatma Gandhi's murder". Savarkar was acquitted in the court. A later column by the author seeks to explain how Savarkar escaped conviction. That is irrelevant, he was acquitted and no journalist, with any hint of ethics, would use the words 'implicated in the murder'. Yes, Savarkar was the intellectual godfather of the would-be assassin Nathuram Godse but he was acquitted in a court of law of the charges of conspiracy when the government was headed by Gandhi's disciples.

Kulkarni further  asserts that Savarkar's politics of Hindutva destabilized the freedom movement by encouraging a religious divide. The religious divide was real and persistent due to nearly 500 years of animosity that originated during the Muslim invasion and the many horrible blood baths of religious suppression that invaders committed upon the local Hindu population. Neither Savarkar nor the colonial regime, the latter is often accused of playing 'divide and rule', which they did, were solely responsible for the religious carnage that eventually happened during partition.

"Standing: Shankar Kistaiya, Gopal Godse, Madanlal Pahwa, Digambar Badge (Approver). Sitting: Narayan Apte, Vinayak D. Savarkar, Nathuram Godse

There is no contextualization of the much ballyhooed letters seeking release from life imprisonment. When finally Veer Savarkar steps out of prison he had served 10 years in Andaman in a cell and later a year in Ratnagiri. Tilak had become an acute diabetic in prison. Subramania Siva had become a leper due to prison conditions. VOC was a completely broken man coming out of prison and lived in grinding poverty. Aurobindo sought refuge in mysticism post 1910 after his acquittals. The Savarkar brothers suffered many ailments due to the harsh labor they had to do and due to the inhuman prison conditions.

A complex era and a complex history:

America's founding fathers were a curious bunch. Thomas Jefferson, as author of the declaration of Independence, considered the most soaring intellect amongst the founding fathers was also a bundle of contradictions who sired a child through slave mistress and during the Revolutionary war actually fled his home in Monticello to escape an invading army. Yet no serious scholar or student of history would be circulating articles calling Jefferson a turncoat or a bigot.

India's historians and textbook authors have not yet done a good job of explaining a hugely complex epochal era when a nation marched towards freedom and a newly forged identity. The intellectual currents that remade the society were seismic. The India of January 26th 1950, when a new constitution was adopted, was forged from a long history and yet so different from anything that had existed at any point in the several millennia that preceded it. This is an intellectual upheaval with no parallel in any country.

Savarkar's Hindutva, Tilak's atavism, Gandhi progressivism, Nehru's vision suffused with idealism and pragmatism should all be set against a context that was evolving as they shaped a nation and were shaped by it too.

Dadabhai Nauroji, called the 'Grand old man of India', opened a Congress session paying fulsome praise to the Raj and the blessings of the education made possible by them. 'Purna Swaraj', Complete Independence, was not even a goal of Congress until 1930. The Congress had been established in 1885.

No regime educated rebels at its finest universities as the colonial regime did. India's leaders, almost without exception, found their calling studying in British universities and rubbing with European ideas of liberty.

During my research I was stunned to realize how the figure of Mazzini and Garibaldi loomed in the imaginations of India's leaders. Veer Savarkar wrote a book on Mazzini, in 1907, that was hugely controversial. Bharathi told VOC of Mazzini's proclamation in English and upon VOC's request Bharthi immediately translated it into a Tamil poem forrm and published as part of his anthology of nationalist poems in 1908. Gandhi wrote to his son of Mazzini's 'Duties of man and other essays'.

Jawaharlal Nehru asked his sister Krishna Hutheesingh to send him a copy of Garibaldi's biography if his father had finished reading it and if not get a copy for him and another one for his daughter Indira. V.V.S Iyer, an erudite intellectual, wrote about Garibaldi for Bharati's 'India' magazine in 1909.

Researching for this topic reiterated to me once again the futility of armed insurrection and the wisdom of Gandhian struggle and how completely he dominated the years between 1920-1947. Tilak died on the day Gandhi had proposed to start his civil disobedience movement on August 1st 1920. By 1920 Aurobindo, Savarkar, V.V.S. Aiyar, C.R. Das, Tilak, Gopal Krishna Gokhale, Bipin Chandra Pal, Naoroji, had all either died or retreated from active politics or aged and marginalized thus setting the stage for the Mahatma to lead the country in a new path that would eventually lead to the day that India's poet laureate sang of, 'lovely dawn on freedom that breaks in gold and purple over an ancient capital'.

All of them lawyers by profession with a very varied family background ranging from aristocratic to poverty ridden they all imbibed ideas avariciously and stamped them in return with their own persona. Savarkar, a product of the violent revolutionary era, became radicalized in prison and became an avowed Hindu nationalist. While I completely reject that idea as a basis for the country I'd pay heed to it as an important voice in an era when a new nation was being incubated. Today that idea  should have no currency and is eating into the fragile intellectual institutions of India. While Savarkar or Tilak or Gandhi or Nehru can all be criticized for their ideas it is sheer villainy to question their patriotism or to belittle their sacrifices.

References:

1. Biography of Babarao from www.savarkar.org http://www.savarkar.org/content/pdfs/en/babarao-savarkar-v003.pdf
2. Savarkar biographical timeline http://www.savarkar.org/en/lifesketch-0
3. The other Savarkar https://www.thequint.com/india/2017/03/16/facts-about-rss-co-founder-ganesh-babarao-savarkar-veer-vd-brother
4. V.D. Savarkar https://en.wikipedia.org/wiki/Vinayak_Damodar_Savarkar
5. Sri Aurobindo https://en.wikipedia.org/wiki/Sri_Aurobindo
6. A comprehensive list of books read by Gandhi http://www.gandhi-manibhavan.org/eduresources/bks_read_by_g.htm
7. Pavan Kulkarni's article https://thewire.in/140172/veer-savarkar-the-staunchest-advocate-of-loyalty-to-the-english-government/
8. 'Hollow myth of Veer Savarkar' - https://scroll.in/article/808709/the-hollow-myth-of-veer-savarkar
9. V.V.S. Iyer a short bio http://s-pasupathy.blogspot.com/2016/04/1_2.html
10. Jefferson's 'Flight from Monticello' http://www.huffingtonpost.com/michael-kranish/flight-from-monticello-wr_b_491812.html
11. Collected works of Bharathi anthology - Ed. Seen Viswanathan Volume 4 (page 90 - Mazzini); Volume 5 (page 512 - Aurobindo's letters to his wife); Volume 7 (page 83 -- Aurobindo's article on his arrest and raid in his home); Volume 11 (Page 145 - Naoroji speech; Page 346 - letter renouncing politics)